Op 5 januari jl. verzwikte ik tijdens een wedstrijdje basketbal mijn enkel, door met mijn linker voet op de voet van de tegenstander terecht te komen. M'n voet klapte flink om en ik voelde direct iets kraken. Meestal geen goed teken! Ik kon ook niet meteen steunen op mijn voet en hij werd vrijwel direct dikker aan de voor-buitenzijde.

Bijna elke sporter heeft dit weleens meegemaakt. Iedereen weet dan ook wat men te doen staat. Zo ook m'n trainingsmaatjes: "Houd je schoen maar aan, anders krijg je die straks niet meer aan", "Meteen onder de kraan koelen!" en "Straks tapen!" Vervolgens de opmerking: "Maar jij als fysiotherapeut weet dat waarschijnlijk allemaal wel beter."

Des te vreemder keek men op toen ik gewoon mijn schoen uitdeed en niet koelde, maar meteen probeerde steun te nemen en een paar pasjes te lopen. De dagen erna werd er ook erg vreemd opgekeken dat ik m'n enkel niet had ingetaped, ondanks de echografisch vastgestelde scheuring van 2 enkelbanden. Ik liep wel op krukken. Gelukkig nog iets herkenbaars. Een ding moet er wel bij gezegd worden: ik had geen botbreuk!

Hoe zit het nou? Wat is de zin en onzin van koelen? Van tapen? En hoe voorkom je enkelbandletsel? Werken braces? Allerlei interessante en goeie vragen, waar best eens kritisch naar gekeken mag en moet worden.

In het volgende blogartikel bespreken we de stand van de wetenschap rond deze vragen, met als uitkomst het beste advies wat te doen wanneer je je enkel verzwikt.