Dit filmje, ook weer van Eadweard Muybridge, laat een lopend persoon zien. Bedoeld wordt dus hardlopen, de manier van voortbewegen waarbij beide voeten op een bepaald moment tegelijkertijd los van de grond zijn.

Wanneer iemand het wandeltempo opvoert, zal er een bepaald moment zijn waarop wandelen overgaat in (hard)lopen. Het punt waarop dit gebeurt, wordt de transitiesnelheid genoemd.

Het is tot op heden niet 100% duidelijk wat deze transitiesnelheid bepaalt, maar het lijkt erop dat dit te maken heeft met voordelen in de mate van aanspanning van de heup- en de kuitspieren. Men zou bij (hard-)lopen boven de transitiesnelheid minder heupspieractiviteit nodig hebben in de zwaaifase dan bij wandelen op dezelfde snelheid. Het lijkt zelfs zo te zijn dat de klappen die je daarbij opvangt met het lichaam, minder hoog zijn dan wanneer je blijft wandelen boven de transitiesnelheid. Het is daardoor voordeliger voor de aanspanning van de kuitspieren om te gaan hardlopen!

De overgang van gaan naar lopen lijkt dus een natuurlijke oplossing te zijn voor het voorkomen van allerlei overbelastingsklachten rond de heupen en de kuiten!